เปรต
“พอแพง”
ไม่เคยรู้จักอิ่มพอ ไม่เคยรีรอ ฉก ฉุด ยุดแย่ง
ไม่ได้ดั่งใจออกแรง ทิ่มแทงฉุดกระชากลากดึง
ต่างตนหิวโหยโหดแห้ง ต่างตนยื้อแย่งโผงผึง
แบ่งพรรคแยกพวกกูมึง ตังตึงทึ้งถกชกมวย
โมโหโกรธขึ้งอึงอน ต่างตนต่างงกฉกฉวย
ตะโกนบ้าคลั่งวางมวย มึงไม่ม้วยกูยังไม่วาง
อยู่บนสภาทรงเกียรติ์ พกแต่ความเกลียดสะสาง
ท่านหญิงท่านชายวายวาง เลือนรางปัญญามืดมน
หิวโหยอะไรกันหนอ จึงไม่อิ่มพอสับสน
หลงลืมแม้ความเป็นคน เผยตนเผยตัวชั่วดี
หิวโหยอะไรไหนบอก อย่ามัวทำหลอกหมู่ผี
ฤาถูกกินตับกินบี ถูกจี้ไฟลนก้นพอง
ฤาถูกยาสั่งง้างงับ ถูกจับวิญญาณสยอง
ในขุมนรกจำจอง ต่อรองมาทึ้งถึงตาย
ปรองดองนั้นของแสลง สูจงโหมแรงของสูทั้งหลาย
ฟาดฟันห้ำหั่นไว้ลาย เปรต ผี ภูตพรายไว้ลายแห่งตนฯ
๐๐๐