ดอกไม้เทศและดอกไม้ไทย ต้นที่ 125 ไฮยาซินธ์ โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ-ชัยยุทธ คุณชมภู

ดอกไม้เทศและดอกไม้ไทย

ต้นที่ 125 ไฮยาซินธ์

โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ-ชัยยุทธ คุณชมภู

ชื่อสามัญ                     Hyacinth

ชื่อวงศ์                        LILIACEAE (HYACINTHACEAE)

ชื่อวิทยาศาสตร์           Hyacinthus  orientalis L.

นิเวศวิทยาและการกระจายพันธุ์  

            พื้นที่ที่เหมาะสม  ชอบพื้นที่ที่มีแดดรำไร ดินปลูกระบายน้ำดี อุดมสมบูรณ์ ภูมิอากาศหนาวเย็น            

           ในต่างประเทศ  พบว่ามีแถบเมดิเตอร์เรเนียน ตุรกี ซีเรีย เลบานอน อีรัก อิสราเอล อิหร่าน ในยุโรปเช่น เนเธอร์แลนด์  ฝรั่งเศส อิตาลี โครเอเชีย เซอร์เบีย มอนเตเนโกร นอร์ทมาซิโดเนีย แอลเบเนีย กรีซและไซปรัส  เกาหลี  ทวีปอเมริกาเหนือ ตอนกลางเม็กซิโก  คิวบาและเฮติ

           ในประเทศไทย  พบว่าปลูกได้ดอกสวยงามทางภาคเหนือของประเทศไทยที่มีภูมิอากาศหนาวเย็น ส่วนใหญ่บนภูเขาสูง

ลักษณะประจำพันธ์    

           ต้นไม้  เป็นไม้ดอกอายุหลายปี  พุ่มสูง 25-40 เซนติเมตร มีหัวใต้ดิน รูปกลม คล้ายหัวหอมใหญ่

           ใบ       รูปแถบ ปลายแหลม แผ่นใบหนาอวบน้ำ สีเขียวสดเป็นมัน  ขอบใบห่อขึ้น

           ดอก    ออกเป็นช่อตั้ง  ช่อดอกยาว 15-20 เซนติเมตร   ดอกออกรอบแกน ดอกย่อยรูปกรวย ปลายแยก 6 กลีบ ขนาดดอก 2-3 เซนติเมตร กลีบดอกหนาเป็นมัน คล้ายขี้ผึ้ง มีหลายสีเช่น สีขาว สีชมพุ และสีฟ้า   ดอกมีกลิ่นหอมหวาน  ออกดอกในฤดูใบไม้ผลิ 

           ผล      เมล็ดแก่ งอกได้   แต่นิยมขยายพันธุ์ด้วยการขยายหัวใต้ดิน

การขยายพันธุ์  แยกหัวปลูก ปลูกให้ส่วนยอดของหัวโผล่ขึ้นมาเล็กน้อย

การใช้ประโยชน์        

            ด้านเป็นไม้ประดับ  นิยมปลูกเป็นไม้ตัดดอกแบบลงแปลงและลงกระถาง  เพราะดอกมีกลิ่น

หอมหวานและสีสวยมาก

            ด้านสมุนไพร   หัวไฮยาซินมีพิษ สัมผัสด้วยมือระคายเคือง 

            ด้านเป็นพืชอาหาร  เนื่องจากหัวไฮยาซินเป็นพิษ  ไม่ควรรับประทานเด็ดขาด