หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
Friendly Design ประทับใจไทยแอร์เอเชียเพื่อคนทั้งมวล
ภาพเรื่อง โดย เทิดศักดิ์ สารผัด
ทูตอารยสถาปัตย์จังหวัดน่าน
05.30 น.วันที่ 3 สิงหาคม 2560 เสียงนาฬิกาปลุก ผมสะดุ้งรีบตื่นทันที วันนี้เป็นวันเกิด เจ้าเจ็ท หลายชาย สุดที่รักของผม วัย 2 ขวบเต็ม ปกติเวลา นี้เจ้าเจ็ทมักจะมาปลุกผมตื่นเสมอ แต่วันนี้ไม่มีวี่แวว ผมรู้สึกตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ วันนี้สินะที่ผมจะต้องเดินทางไป กทม. เพื่อร่วมประชุมรายงานผลการทำงานในรอบ 6 เดือนฑูตอารยสถาปัตย์ (บริษัทไทยแอร์เอเชีย ผู้จ้างงานตามมาตรา35 ) ฑูตอารยสถาปัตย์ทำหน้าที่รณรงค์เสริมสร้างความรู้ความเข้าใจให้มีการจัดสร้างสิ่งอำนวยความสะดวก ในสถานที่ต่าง เช่น อาคารบ้านเรือน วัดวา อาราม ศาสนสถาน โรงเรียน มหาวิทยาลัย แหล่งท่องเที่ยว รวมถึงระบบการขนส่งมวลชนทุกประเภท คนทุกคนทุกเพศทุกวัย สมารถใช้ร่วมกันได้ สะดวก ทันสมัย ปลอดภัย ทั่วถึงและเท่าเทียม
ผมจัดการตัวเองอาบน้ำแต่งตัว ส่วน ภรรยาผมก็จัดการกับการเช็คกระเป๋าเดินทางว่าขาดอะไรไปบ้าง ผมเน้นให้ตรวจเช็ค ว่าได้เอารายงานผลที่ผมได้ทำไว้ 3 เล่ม ใส่ไว้ในกระเป๋าหรือยังเธอบอกว่าเรียบร้อยแล้ว ผมก็รู้สึกสบายใจ เป็นอย่างมาก
6.30 น. (พี่ พล) สุรพล จันทร์ทอง ก็เดินทางมารับผมตามที่นัดหมายที่หน้าบ้านผมบอกพี่พลว่า พี่เดี๋ยวแวะ เซเว่นหน่อยนะ ผมจะกดตังค์ พี่พล บอก ok พอถึงเซเว่นผมก็ให้พี่พล ลงไปกดตัง ระหว่างรอพี่พลกดตัง ผมก็คุยกับลูกสาว เพราะลูกสาวทำงานที่เซเว่น กะดึกยังไม่ออกเวร ผมเลย ควักตังในกรเป๋า ให้ลูกสาวบอก นิ้ง ลูกพ่อฝากตัง 200 ให้ซื้อของขวัญให้เจ้าเจ็ท ด้วยนะ แล้วพี่ พลก็ทำหน้าลุกลี้ลุกลนกลับมา ถามรหัส บัตรอะไรนะ ตายๆไปตั้งนาน กดระหัสผิด ผมถามพี่กดไป กี่รอบแล้ว พี่พลบอก 2 รอบ (ผมเลยต้องเขียนระหัสแล้วให้พี่แกไปกดใหม่) ตายๆนี่ถ้าผิดอีกรอบ ผมมีหวัง รอบิ๊กซีเปิดผม ตกเครื่องพอดี ฮ่าๆๆๆๆระหว่างทางที่นั่งรถไปสนาม บินนครน่าน ผมก็นึกเพ้อฝันอะไรไปเรื่อยเปื่อย มันตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ที่จะได้นั่งเครื่องบินเป็นครั้งแรก ในชีวิต(ไปกับเครื่องบินสายการบินแอร์เอเชียนายจ้างเราเสียด้วย เกิดมายังไม่เคยขึ้นเครื่องบิน ตอนเป็นเด็กเคยคิดอยากจะขึ้น คิดว่าเราโตเราคงได้ขึ้น แต่พอผมพิการ ความคิดเหล่านั้นได้หาย ละลาย ไปกับสายลม ผมได้แต่ฝัน เฮ้อจะมีโอกาสได้ขึ้นไหมน้อ) ผมคิดในใจ
ถ่ายกับจักยานและรถวิลแชร์ทีมีโลโก้ ไทยแอร์เอเชีย สายการบิน ใครๆก็บินได้
ผมเดินทางมาถึงท่าอากาศยานน่าน เวลา 8.00 น. ผมรีบไปติดต่อ ที่เจ้าหน้าที่สายการบิน ไทยแอร์เอเชีย จัดการเรื่องตัวให้ผมซึ่งทางทีมงานทูตอารยสถาปัตย์ ได้จองไว้ล่วงหน้าแล้วผมก้นำบัตรประชาชนยื่นให้เจ้าหน้าที่ พร้อมกับคำแนะนำให้ ผมนำกระเป๋าเดินไปโหลด ผมยังงงๆโหลดมันคืออะไร แล้วเข้าก็ตรวจเช็คกระเป๋าผ่านเครื่องตรวจอย่างละเอียด ผมไม่เคยขึ้นเครื่องไม่นึกเลยว่าจะขึ้นเครื่องทั้งที มันมีขั้นตอนเยอะจัง หลังจากเรื่องตัวเส็รจเรียบร้อยผมก็ ออกถ่ายภาพในสนามบิน เป็นการสำรวจอารยสถาปัตย์ไปในตัว ผมไปถ่ายห้องน้ำ ที่จอดรถ ที่สนามบินที่นี่อารยสถาปัตย์ เกือบครบถ้วน
ให้เจ้าหน้าที่เช็คตั๋ว โหลดกระเป๋า ก่อนออกเดินทาง
ระหว่างที่รอผมไม่นึกเลยว่าจะบังเอิญได้เจอคนบ้านเดียวกัน น้องเอิร์ท เป็นนักเรียน ทุนมูลนิธิสมเพิ่มกิตตินันท์ เด็กบ้านผมเป็นนักเรียนทุนกันหมดแม้แต่ผมเองก็ยังเป็นอดีตนักเรียนทุนมูลนิธิสมเพิ่มกิตตินันท์ มูลนินิธิเพื่อการศึกษาสำหรับเด็กที่ยากจนต้องขอขอบคุณทางมูลนิธิที่ให้พวกเราได้มีโอกาสเรียน มีการศึกษาที่ดีแล้วนำความรู้มาช่วยพัฒนาหมู่บ้าน (สำนึกรักบ้านเกิด) วันนี้น้องเค้าจะเดินทางไปเรียนที่ มศว.กทม และขึ้นไปเที่ยวบินเดียวกันและสายการบินเดียวกันด้วย เราจึงนั่งคุยกัน วันนี้น้องเอิร์ท มีพ่อกับแม่มาส่งขึ้นเครื่อง เราจึงได้ถ่ายรูปร่วมกัน ก่อนขึ้นเครื่อง
ถ่าย เซลฟี่ร่วมกันกับครอบครัวน้องเอิร์ท นิสิต มศว
เวลา 9.00 น.ก่อนขึ้นเครื่องมีการตรวจร่างกายผม ตรวจหัวเข็มขัดตรวจรถวิลแขร์ ถึงเวลา 9.30 น.ผมรู้สึกตื่นเต้นๆมากที่จะมีโอกาสได้ขึ้นเครื่องบินเป็นครั้งแรกหลังจากที่ทุกคนเดินทางไปขึ้นเครื่องเจ้าหน้าที่ ไทยแอร์เอเชีย บอกให้ผมรอเพราะผมต้องขึ้นเป็นคนสุดท้าย
ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนพิการ ที่เป็นอัมพาตท่อนล่างอย่างผม ก็สามารถไปไหนมาไหนได้ เหมือนกันขอเพื่ยงแค่ มีสิ่งแวดล้อมที่เป็นมิตร มีทางลาด มีห้องน้ำที่กว้างขนาดที่รถวิลแชร์หมุนรอบได้ มีรถโดยสารที่มีลิฟท์ที่สามรถยกเราขึ้นได้ทั้งวิลแชร์ นี่คืออารยสถาปัตย์เพื่อคนทั้งมวลจริง ไม่ว่าจะเป็นคนพิการคนแก่ หรือเด็ก คนท้อง ทุกสิ่งอย่างเราสามรถใช้ร่วมกันได้ และผมคิดว่าผมจะทำหน้าที่ ทูตอารยสถาปัตย์อย่างเต็มที่ นอกเหนือจากสำรวจแล้วผมจะเชิญชวน เพื่อนผู้พิการออกมาสู่สังคม มาใช้ชีวิตให้เหมือนคนปกติ ผมว่าตอนนี้สังคมเริ่มมีการใส่ใจในเรื่องของความเสมอภาค และสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อคนทุกคนทุกเพศทุกวัย หากยิ่งใช้ทุกที่ก็จะมีจัดการสร้างกันอย่างแน่นอน
ใช้สามคนหามครับ (สงสัยคนหามจะหนักน่าดูอิๆ) เที่ยวไทยไปได้ทุกที่
ผมรู้สึกตื่นเต้นมากตอนเครื่องขึ้น ผมแอบมองคนที่เขานั่งข้างๆ ดูเขาไม่รู้สึกอะไรผมนี่ ดีใจตื่นเต้น ปนความกลัวนิดๆ ก็คนไม่เคยขึ้นเครื่องบินนี้ครับ ฮ่าๆๆๆมีวาสนาได้นั่งก็ถือว่าโชคดีแล้ว สิ่งที่ผมกลัวและกังวลมากที่สุด ผมคิดว่าใครจะมาช่วยเอาเราขึ้น แต่พอได้สัมผัสกับการบริการของ พนักงานสายการบินไทยแอร์เอเชียแล้ว ประทับใจมากครับ
ฝันที่เป็นจริง นี่สิ สังคมที่ดี ที่ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง ไทยแอร์เอเชีย
ข้างในมีรถโฟล์คลิฟท์มีวิลแชร์คันเล็กจิ๋วคันใหญ่ ไว้สำรองสำหรับผู้สูงวัย หรือคน พิการ คนทุกเพศทุกวัยที่เดินลำบาก นี่แหละครับ อารยสถาปัตย์เพื่อคนทั้งมวล
มีรถโฟล์คลิฟท์และพนักงาน มารับการขึ้นลงไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องลำบากเลยครับ
การเดินทางในการมาร่วมประชุมที่ กทม.ของผมในครั้งนี้เป็นการเดินทางที่สะดวกสบายที่สุดเพราะตั้งแต่ผมพิการ การเดินทางมาร่วมประชุม ทุกครั้งต้องนั่ง รถทัวร์ ซึ่งใช้เวลาที่แสนจะนาน มาก จนรูสึกปวดหลัง และมีความกังวลใจ ว่าจะเกิดแผลกดทับเวลารถจอดพัก อยากจะลงรถไปยืดเส้นยืดสายก็ไม่กล้าลงเกรงใจ กลัวเป็นภาระคนอื่น เลยตั้งนั่ง รอและอดทน แต่มันแตกต่างกับการเดินทางอันสุดแสนประทับใจในครั้งนี้ อย่างสิ้นเชิง เพราะใช้เวลา ไม่นานแค่ชั่วโมงกว่า จาก น่านสู่ดอนเมือง มันไม่มีอุปสรรคและปัญหาไดๆเลย อย่างนี้สิครับ เขาถึงจะเรียกว่า อารยสถาปัตย์เพื่อคนทั้งมวลของแท้ สะดวก ทันสมัยปลอดภัยทั่วถึงและเท่าเทียม ใช่ไหมครับพี่น้องๆๆๆๆๆ
เรื่องที่ผมเขียนขึ้นมานี้ เป็นความรู้สึกของผมกับการประทับใจ ในการเดินทางที่ไม่มีอุปสรรคปัญหา ไม่มีความยากลำบาก ใครหลายคนอาจจะเคยขึ้นเครื่องบินบ่อยครั้ง จึงไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่สำหรับผมที่เกิดเป็นคนในชนบท บ้านอยู่กลางหุบเขา ตอนเป็นเด็ก เคยแหงนมองดูบนฟ้าและเห็นเครื่อง บินก็อยากจะได้ขึ้นนั่งไปสัมผัสบ้าง แต่คงได้แค่ฝัน นานๆครั้งที่จะได้มีโอกาส ที่จะได้เข้าไปสัมผัส เฮลิคอปเตอร์ที่ลงจอด ตอนที่ท่าน อธิบดีกรมป่าไม้ท่านมาแจก ทุนมูลนิสมเพิ่มกิตตินันท์ ให้เด็กนักเรียนที่ยากจน และผมก็เป็นหนึ่งในเด็กนั้น นั้นถือว่าผมมีความสุขที่สุดในตอนเด็ก
พอโตพอที่ทำงานได้ก็อยากจะหาโอกาส ให้ตัวเองเหมือนกันแต่ฝันนั้นก็ได้สลาย ในตอนที่รถตกเหวเมื่อปี 2537 แล้วพิการเป็นอัมพาตท่อนล่าง คิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสแล้ว
หากวันนั้นผมไม่ลุกขึ้นสู้ ผมไม่สร้างโอกาสให้กับตัวเอง ผมยังคงนอน อยู่ที่บ้าน ไม่ออกมาใช้ชีวิต ออกมาสู่สังคม ไม่ออกมาฝึกอาชีพ ไม่ออกมาทำงานจิตอาสาเพื่อสังคม ผมคงไม่มีโอกาสเหมือนเช่นวันนี้
ผมต้องขอขอบคุณ ทางมูลนิธิอารยสถาปัตย์ ทีได้จัดทำโครงการดีๆที่ได้ให้โอกาส ให้ผมและเพื่อนๆฑูตอีกหลายคนหลายจังหวัดเข้าร่วมการอบรมเป็นฑูตอารยสถาปัตย์ เพื่อรณรงค์เสริมสร้างความรู้ความเข้าใจ ให้เกิดการจัดสร้างอารยสถาปัตย์เพื่อคนทั้งมวล ที่สะดวก ทันสมัย ปลอดภัย ทัวถึงเท่าเทียม
และขอขอบคุณ ไทยแอร์เอเชีย ที่ได้จ้างงาน มาตรา 35 อารยสถาปัตย์เพื่อคนทั้งมวล เที่ยวทั่วไทย ไทยแอร์เอเชีย สายการบินที่ใครๆก็บินได้ ขอขอบคุณ ที่ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง (ประทับใจไม่รู้ลืม)
และขอขอบคุณทุกภาคส่วนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ที่ให้ทำเกิดการจัดสร้าง สิ่งอำนวยความสะดวก และขอขอบคุณ เว็บไซต์ทองไทยแลนด์ ที่ได้ให้ (ศิปปิลไพร) ได้ถ่ายทอดความรู้สึก ความประทับใจ ฝากไว้ในอ้อมใจ ทุกๆท่านครับ ขอขอบคุณครับ