หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
แสง-ตัวแบบ-องค์ประกอบภาพ-ตากล้อง-จังหวะ กดเลย
โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
เช้าหนึ่ง(21 มค 56) ซึ่งอุณหภูมิราวๆ 22 องศาเซลเซียส บนชานเรือน ปันเจนไฮด์อะเวย์ รีสอร์ท ริมเชิงเขาอุทยานแห่งชาติเวียงโกศัย อำเภอวังชิ้น จังหวัดแพร่ หนูน้อยวัย9-10 ขวบคนนี้หิวโหย ตักข้าวต้มเครื่องมาถ้วยหนึ่ง แล้วนั่งแหมะริมขอบอาคารด้านทิศตะวันออก เขานั่งอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวตามชอบ ไม่ได้สนใจใครนอกจากถ้วยข้าวต้มเครื่องถ้วยนั้น ดูท่าเหมือนหน่ายอาหาร หรือ ชักไม่แน่ใจว่าจะกินดีไหม ตัวแบบไม่รู้เลยว่าเขาถูกจับจ้องจะถ่ายภาพอยู่
ตากล้องชราคนหนึ่งซึ่งวัยเกิน 64 ปี ถือกล้องแคนนอนรุ่น 50x น้ำหนักเบา ขนาดเล็กกระทัดรัด ออฟชั่นกล้องมากมายหลายแบบ แต่ตากล้องชราคนนี้ถนัดเพียงใช้โหมด SCN ช่องจับรอยยิ้มได้ เป็นการถ่ายรูปด้วยกลไกอัตโนมัติตามที่กล้องกำหนด โดยตั้งระดับแสงลดลง 1/3 เดินหลบไปในเงาหลังคาโรงเรือน ใช้ซูมภาพให้ได้องค์ประกอบภาพตามต้องการ
ตัวแบบล้อเล่นกับควันร้อนจากถ้วยข้าวต้มเครื่องตรงหน้า ลีลาน่ารัก สดใส บริสุทธิ์ด้วยวัย และกริยาอาการ เห็นแล้ว ปิ้ง ปิ้ง เป็นธรรมชาติตามวัยและพฤติกรรม อย่ากระนั้นเลย ต้องถ่ายภาพเขาไว้สักหน่อยแล้ว ตากล้องชรามองเห็นไฮไลท์จากแสงแดดอ่อนๆยาม 8 โมงเช้าเศษๆบนเส้นผมของเขา ใบหน้านวลเนียนด้วยแสงอ่อน ควันข้าวต้มลอยกรุ่นๆ
ตากล้องชราดึงภาพ(ซูม)เข้าออกจนได้ระยะที่กำหนดองค์ประกอบภาพตามต้องการแล้วก็กดชัดเตอร์ แต่ละภาพก็เป็นแต่ละอิริยาบทของตัวแบบที่เล่นกับควันตรงหน้า กดซ้ำๆจนมั่นใจว่า ในจำนวนภาพทั้งหมดที่กดชัดเตอร์ไปนั้นต้องมีภาพสวยงามจับใจ เป็นภาพที่ถ่ายจากธรรมชาติของเด็กที่ล้อเล่นอยู่กับควันข้าวต้ม มันคือโอกาสและจังหวะเวลาที่เหมาะสม
ภาพที่ได้ออกมาจำนวนนี้ เป็นภาพชุดเดียวที่ได้อย่างบริสุทธิ์ ปราศจากการปรับลดระดับแสงในคอมพิวเตอร์ ไม่มีการปรับระดับแสงแต่อย่างใด เป็นภาพที่ถ่ายตามธรรมชาติจากตัวแบบที่ไม่รู้ตัว โอกาสและจังหวะเวลาจึงมีส่วนกำหนดชะตากรรมของภาพที่ถ่ายได้ จะขอบอกกล่าวเล่าว่า ตากล้องชราคนนี้ไม่เคยเรียนถ่ายภาพจากสถาบันใดๆ ไม่เคยฝึกอบรมเรื่องการถ่ายภาพ แต่เคยได้รับคำแนะนำจากอาจารย์นิวัตร เปาอินทร์ ชี้แนะให้
ด้วยความตั้งใจที่จะเรียนรู้ ด้วยอุปกรณ์(กล้อง)ยุคดิจิตอล ด้วยเทคนิคที่ได้รับการชี้แนะ และประสบการณ์ ทำให้พัฒนาการถ่ายรูปได้ตามที่ปรารถนา แม้จะธรรมดาๆ แต่ธรรมชาติๆ แบบไม่ได้จัดฉากเลยนั้น เขาเรียกว่า จังหวะภาพที่อาจได้หรืออาจไม่มีโอกาส มีหลายคนเข้าใจว่าต้องฟลุ๊กถึงจะถ่ายได้อย่างนั้นอย่างนี้ ก็มีส่วน แต่ความตั้งใจในการจะถ่ายต้องประกอบไปด้วยประสบการณ์ที่ "มองแสงออก" ด้วยไม่มากก็น้อยละครับ